Polski kontratenor w błyskawicznym tempie zachwycił międzynarodową publiczność swoją sceniczną prezencją i barwą głosu. Studia wokalne ukończył na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Studia kontynuował w nowojorskiej The Juilliard School. Laureat licznych konkursów wokalnych w Europie i Stanach Zjednoczonych. Występuje zarówno na słynnych scenach operowych i koncertowych (Opéra de Lille, Oper Frankfurt, Wigmore Hall, Carnegie Hall, Lincoln Center), jak i na prestiżowych festiwalach muzycznych (Glyndebourne Festival Opera, Festival d’Aix-en-Provence). W 2018 roku ukazał się jego debiutancki album solowy zatytułowany Anima Sacra(wyd. Erato) nagrany wraz z orkiestrą Il Pomo d’Oro pod dyrekcją rosyjskiego dyrygenta Maksima Jemieljanyczewa. Rok później ukazała się jego druga płyta pt. Facce d’amore. Jakub Józef Orliński jest laureatem „Gramophone Classical Music Award” (2019) dla najlepszego młodego artysty, zdobywcą tytułu „Singer of the Year” (2019) przyznanego przez „Opernwelt” oraz Paszportu „Polityki” (2020) w kategorii muzyka poważna.

Jakub Józef Orliński appears courtesy of Erato/Warner Classics
https://www.warnerclassics.com/release/facce-damore
fot. Jiyang Chen

Dynamicznie i konsekwentnie rozwijający się zespół założony w 2012 roku, jeden z czołowych polskich zespołów muzyki dawnej w Polsce. {oh!} Orkiestrę Historyczną tworzy grupa instrumentalistów – pasjonatów skupionych wokół wykonawstwa historycznego, którzy będąc miłośnikami muzyki dawnej, są również silnie związani ze swoim regionem. {oh!} jest pierwszą na Śląsku profesjonalną orkiestrą grającą na instrumentach historycznych, która jednocześnie stała się jego kulturalną wizytówką zarówno w Polsce, jak i za granicą. Na rynku fonograficznym orkiestra akcentuje swoją pozycje znakomicie przyjętymi albumami. Do ostatnich dokonań zespołu należy wyróżniony „Preis der deutschen Schallplattenkritik” trzypłytowy album z operą Leonarda Vinciego Gismondo, re di Polonia, której prawykonanie zostało nominowane w 2020 roku do Nagrody Koryfeusz Muzyki Polskiej w kategorii Wydarzenie Roku. Zespół regularnie występuje na polskich i zagranicznych festiwalach. Koncertmistrzynią orkiestry jest nominowana w 2019 roku do Paszportu „Polityki” skrzypaczka Martyna Pastuszka.

Skrzypaczka, koncertmistrzyni i członkini wielu międzynarodowych zespołów muzyki dawnej, od 2012 roku także lider i dyrektor artystyczny {oh!} Orkiestry Historycznej, która szybko wzbudziła zaufanie i poparcie największych polskich instytucji muzycznych oraz międzynarodowych festiwali. Zapraszana jest również jako koncertmistrz do innych grup, m.in. Le Parlement de Musique czy Capella Cracoviensis. Jako kameralistka współpracuje z kolońską formacją NeoBarock, paryską orkiestrą Le Cercle de l’Harmonie oraz Le Concert de la Loge, monachijską Hofkapelle München, poznańską Arte dei Suonatori. Wśród muzyków, z którymi artystyczne spotkania stanowią dla niej źródło nieustającej inspiracji, wymienić można Rachel Podger, Giuliano Carmignolę, Andrew Parrotta, Juliena Chauvin, Andreasa Staiera, Hidemi Suzukiego, Bartholda Kuijkena, Dana Laurina i René Jacobsa.

Jeden z najbardziej znaczących i aktywnych polskich zespołów współczesnej sceny muzyki dawnej, który powstał w 1970 roku. Słynie z półscenicznych i koncertowych realizacji oper (barokowych i wczesnoromantycznych) oraz odważnych pomysłów na występy z artystycznym rozmachem i w nieoczywistych lokalizacjach. Zespół specjalizuje się w wykonawstwie historycznym, grając wyłącznie na instrumentach z epoki. Capella Cracoviensis gości na wielu ważnych festiwalach, jak Bachfest Leipzig, Händel Festspiele Halle, SWR Festspiele Schwetzingen, i występuje na światowych scenach koncertowych, m.in. Opéra Royal Versailles, Theater an der Wien, Concertgebouw Amsterdam. Capella Cracoviensis to także chór kameralny wykonujący w swoim repertuarze utwory od renesansowej polifonii i manierystycznych madrygałów po pieśni XIX i XX wieku. Zespół nagrywa dla takich wytwórni płytowych jak Alpha, AviMusic i Decca. Za płytę Germanico in GermaniaPorpory orkiestra zdobyła prestiżową nagrodę „Diapason d’Or”. Od 2008 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym Capelli Cracoviensis jest Jan Tomasz Adamus.

Klawesynista, organista, dyrygent i kreator kultury. Specjalizuje się w wykonawstwie repertuaru muzycznego od polifonii renesansowej po romantyczną symfonikę i operę przy zachowaniu historycznych praktyk wykonawczych.Od 2008 roku dyrektor naczelny i artystyczny instytucji kultury Capella Cracoviensis – krakowskiego chóru kameralnego oraz grającej na historycznych instrumentach orkiestry. Stworzył i sprawował funkcję dyrektora artystycznego zespołów Harmonologia i Capella Claromontana. Był również koordynatorem artystycznym Forum Musicum we Wrocławiu — festiwalu poświęconego muzyce dawnej.Od 2000 roku dyrektor artystyczny Festiwalu Bachowskiego w Świdnicy. Dokonał wielu nagrań płytowych obejmujących solowy repertuar organowy, dawną muzykę polską, opery barokowe oraz romantyzm na historycznych instrumentach (Chopin, Schubert, Moniuszko, Wagner). Wieloletni wykładowca Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Wykładał również na Universität für Musik und darstellende Kunst w Graz.

Studiowała w Hochschule für Musik we Freiburgu oraz w Conservatoire de musique w Genewie. Doskonaliła swoje umiejętności z historycznej praktyki wykonawczej m.in. w Universität Mozarteum w Salzburgu. Specjalizuje się w muzyce dawnej i wykonawstwie historycznym, regularnie koncertując takimi zespołami, jak: ll Giardino Armonico, Il Pomo d'Oro, Accademia Bizantina, Capella Cracoviensis, Akademie für Alte Musik Berlin, I Barocchisti, Arte dei Suonatori, Orchestre des Champs-Élysées, La Capella Reial de Catalunya. Jako solistka występowała obok wybitnych artystów jak Philippe Jaroussky, Franco Fagioli, Joyce Didonato oraz Sandrine Piau oraz grała pod batutą m.in. Jerzego Semkowa, Marka Minkowskiego, Nello Santiego, Adama Fischera, Jordiego Savalla. Od 2017 roku wykłada w klasie oboju barokowego na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Zespół muzyki dawnej powstały w 1993 roku, który na przestrzeni lat zyskał międzynarodową renomę. W repertuarze orkiestry znajduje się ponad 700 kompozycji okresu baroku, jak również klasycyzmu i wczesnego romantyzmu. Chociaż muzyka dawna jest domeną orkiestry, w jej repertuarze znajdziemy także utwory kompozytorów żyjących i tworzących w XX wieku oraz kompozycje pisane współcześnie. Z orkiestrą współpracują soliści i dyrygenci z całej Europy, Stanów Zjednoczonych, Kanady i Japonii, a wśród nich m.in. Rachel Podger, Bolette Roed, Martin Gester czy Hidemi Suzuki. Arte dei Suonatori cieszy się nieustannie przychylną opinią krytyków muzycznych i publiczności, o czym świadczą liczne nagrody i wyróżnienia. Wydane przez Arte dei Suonatori uhonorowane zostały m.in. „Diapason d’Or”, „Gramophone Editor's Choice”, „Choc du Monde de la Musique”, czy „Classics Today”. Orkiestra dokonała także wielu nagrań dla rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych, m.in. dla BBC, Programu 2 Polskiego Radia, SWR, czy Mezzo.

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych klawesynistów młodego pokolenia. Gra na różnych typach klawesynów i klawikordów oraz na historycznych fortepianach i organach; szczególną pasją darzy improwizacje. Jako solista, dyrygent i kameralista regularnie współpracuje z czołówką międzynarodowych oraz polskich orkiestr i zespołów, w tym z Brecon Baroque, Arte dei Suonatori, {oh!} Orkiestrą Historyczną i AUKSO. W 2015 roku nagrał solowy album z późnobarokowymi koncertami klawesynowymi Müthela, nagrodzony „Diapason d’Or”, a dwa lata później wielokrotnie nagrodzony solowy album Cromatica. Za Sonaty różańcowe Bibera, zarejestrowane wspólnie z Rachel Podger, Davidem Millerem i Jonathanem Mansonem, otrzymał „Gramophone Award”. W 2016 roku został nagrodzony Paszportem „Polityki”. Artysta wykłada w Akademii Muzycznej w Katowicach. Szczególną uwagę poświęca nauczaniu gry solowej oraz kursom improwizacji w oparciu o metodę partimento.

Powstanie Royal Baroque Ensemble wiąże się ściśle z Festiwalem Oper Barokowych „Dramma per musica”. Zespół rozpoczął swoją działalność w 2014 roku premierowym wykonaniem AgrippinyHandla w Teatrze Królewskim w warszawskich Łazienkach i od tego czasu jest gospodarzem tego festiwalu. Jako zespół specjalizujący się w muzyce dawnej, Royal Baroque Ensemble szczególnym zainteresowaniem darzy dzieła wokalno-instrumentalne oraz sceniczne. Realizacje takich oper barokowych, jak OrlandoHandla, Semiramide riconosciutdVinciego, FarnaceVivaldiego, program Teatro alla Moda złożony z arii Vivaldiego i ułożony na podstawie satyrycznego pamfletuBenedetto Marcello o tym samym tytule, koncerty „Muzyka XVIII wieku – all’italiana i alla polacca” czy choreo-opera Sognando la morte ugruntowały pozycję Royal Baroque Ensemble jako jednej z wiodących orkiestr barokowych w Polsce. Orkiestra występuje najczęściej pod kierownictwem kameralistki-klawesynistki i założycielki Royal Baroque Ensemble Lilianny Stawarz.

Klawesynistka i pedagog, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Absolwentka warszawskiej Akademii Muzycznej oraz Conservatoire à rayonnement régional de Rueil-Malmaison. Laureatka konkursów klawesynowych zarówno w Polsce jak i za granicą. Przez 20 lat była członkiem zespołu muzyki dawnej Il Tempo, specjalizującego się w muzyce instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej od wczesnego baroku do klasycyzmu, z którym uczestniczyła w licznych koncertach i prestiżowych festiwalach muzyki dawnej, m.in. w Brugii, Brukseli, Utrechcie, Moskwie, Nowym Jorku, Nowym Brunszwiku, Rzymie i Berlinie. Od 1991 roku związana jest z Warszawską Operą Kameralną, zarówno jako klawesynistka-kameralistka, jak i dyrygent. Prowadziła dzieła Bacha, Purcella, Handla oraz realizowała basso continuo. Jej zainteresowanie polską muzyką dawną przejawia się w dorobku płytowym i koncertowym repertuaru Marcina Mielczewskiego, Damiana Stachowicza, Marcina Żebrowskiego, Antoniego Milwida. W latach 2015–2017 pełniła funkcję Kierownika Artystycznego Opery/Barok. Jest także współtwórcą Festiwalu Oper Barokowych „Dramma Per Musica”.

Multiinstrumentalistka, wokalistka, kompozytorka i pedagog. Jedna z czołowych polskich artystek, wykonujących muzykę ludową, etniczną, world music. Od początku swojej działalności muzyczno-badawczej koncentruje się na unikalnych technikach wykonawczych kultur Europy, Azji i Bliskiego Wschodu. Jako solistka aktywnie koncertuje na całym świecie. Współpracuje z muzykami arabskimi, pakistańskimi, senegalskimi, irańskimi, koreańskimi, chińskimi, japońskimi i indyjskimi. Ambasadorka polskiej muzyki klasycznej i ludowej w Japonii podczas jej pobytu w latach 1997–2002. Uczestniczyła w rekonstrukcjach zaginionych staropolskich instrumentów smyczkowych: suki biłgorajskiej i fideli płockiej, a także suki mieleckiej. Jest inicjatorką powstania takich zespołów jak Zespół Polski, San-Nin Trio, Arcus Poloniae; powołała do życia pierwszy w Polsce zespół muzyki indyjskiej – Raga Sangit. Doktor habilitowana sztuk muzycznych, związana z Akademią Muzyczną w Krakowie.

Śpiewak muzyki tradycyjnej, depozytariusz i wykonawca polskiej muzyki tradycji ustnej. Urodzony w 1970 roku, wychowany na północno-wschodnim Mazowszu, przyswajał repertuar pieśni nabożnych rosnąc pod opieką babki, będącej córką wiejskiego kantora i kontynuującej jego rolę w społeczności. Jako dziecko zapoznawał się więc z pieśniami wykonywanymi manierą sprzed I wojny światowej – przede wszystkim w naturalnych skalach. W wieku dwudziestu dwóch lat powrócił na wieś, gdzie śpiewając wraz z lokalnym kantorem Wincentym Nasiadko odbywał, jak sam to określa, „termin u mistrza”. Obecnie działa jako śpiewak i autor piosenek, prowadzi zespół Monodia Polska oraz liczne spotkania, w których wraz z chętnymi śpiewa repertuar pieśni tradycyjnych. Nagrywa płyty, zarówno z muzyką tradycyjną, jak i autorską, a także towarzyszy we współczesnych aktualizacjach dawnego repertuaru („Requiem ludowe” zarejestrowane z zespołem Kwadrofonik). posłuchaj

Absolwentka gdańskiej Akademii Muzycznej oraz Niderlandzkiej Szkoły Carillonowej w Amersfoort. Stypendystka Miasta Gdańska (Stypendium Prezydenta, Stypendium Kulturalne) i rządu niderlandzkiego (Stypendium Huygensa). Naukę gry na carillonie rozpoczęła w 2000 roku podczas kursów u Gerta Oldenbeuvinga organizowanych przez Muzeum Historyczne Miasta Gdańska. Od 2001 roku pełni funkcję miejskiej carillonistki. W 2005 roku uczestniczyła w kursach mistrzowskich w Belgii prowadzonych przez Geerta D’hollandera. Jest laureatką międzynarodowych konkursów gry na carillonie. Aktywnie koncertuje w Polsce i na świecie, m.in. na Litwie, we Francji, Belgii, Holandii, w Stanach Zjednoczonych, Irlandii. Obecnie jest adiunktem Akademii Muzycznej w Gdańsku.

Jeden z najwybitniejszych skrzypków barokowych młodego pokolenia. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie, Conservatorium Maastricht oraz Conservatoire national supérieur de musique et de danse w Paryżu. W charakterze koncertmistrza prowadził tak znakomite zespoły, jak Contrasto Armonico, Ensemble Marguerite Louise, Orchester 1756. Koncertował i nagrywał razem z Williamem Christie i Les Arts Florissants, Jordim Savallem i Le Concert des Nations oraz Marco Vitale i Contrasto Armonico. Występował na najważniejszych festiwalach w Europie i w Stanach Zjednoczonych. Jest założycielem zespołów Cantate.fr i orkiestry Il Giardino d’Amore oraz liderem Cappella dell'Ospedale della Pietà i orkiestry symfonicznej The FeelHarmony. Regularnie prowadzi kursy mistrzowskie w Oslo, Los Angeles i San Diego. Pracuje także nad produkcjami oper barokowych i baletów.

Organistka i carillonistka. Absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Instrumentalnym i Wydziale Dyrygentury Chóralnej. Otrzymała również tytuł magistra w Nederlandse Beiaardschool w Amersfoort w klasie Fransa Haagena. Laureatka wielu nagród w konkursach carillonowych w Holandii, Belgii i Niemczech. Koncertowała w wielu krajach Europy, a także w Curaçao i USA. W 1999 roku objęła posadę miejskiej carillonistki w Gdańsku, a w roku 2011 zajęła stanowisko carillonisty w Utrechcie jako pierwszy obcokrajowiec i kobieta. Do jej repertuaru należą nie tylko carillonowe opracowania muzyki dawnej, ale również i muzyki współczesnej oraz popularnej. Od 2012 roku jest współorganizatorem Carillonowego Festiwalu Muzyki Dawnej w ramach Festival Oude Muziek w Utrechcie.

Urodzony w 1985 roku, naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku ośmiu lat. Studiował w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a umiejętności doskonalił też na kursach mistrzowskich Idy Haendel, Grigorija Żyslina oraz Jadwigi Kaliszewskiej. W dziedzinie gry zgodnej z prawidłami historycznymi kształcił się w Krakowie u Sirkki-Liisy Kaakinen-Pilch. Jego zainteresowania koncentrują się na muzyce dawnej i muzyce na skrzypce solo. W recitalach pragnie eksponować samowystarczalność skrzypiec, ich zdolność sprostania wymogom muzyki dawnej oraz współczesnej. Wykonując muzykę dawną, podejmuje szereg niestandardowych wyzwań. Sięga po szczególnie wymagający repertuar, przedstawiając np. na koncertach cały cykl „Sonat różańcowych” Bibera, stosuje ponadto historyczny uchwyt instrumentu – przy piersiach, nie przy podbródku.

Kontrabasista i gambista. Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach, a także Universität Mozarteum w Salzburgu. Laureat stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska” oraz ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów kontrabasowych. Jako solista, kameralista oraz muzyk orkiestrowy koncertuje w kraju i za granicą. Związany z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, członek wielu zespołów kameralnych oraz ansambli wykonawstwa muzyki dawnej, m.in. {oh!} Orkiestry Historycznej, Extempore, Gambasada, Ensemble Reversio; założyciel zespołu Ensemble Chimérique. Współpracował także z Kwartetem Śląskim, Capellą Cracoviensis, AUKSO. Prowadzi klasę violi da gamba w Akademii Muzycznej w Katowicach oraz klasę kontrabasu w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Orkiestra Czasów Zarazy została powołana do życia jako próba rekonstrukcji polskiej muzyki z zapisków Georga Philippa Telemanna. Niemieckiego kompozytora łączyły z Polską bliskie relacje. Podczas podróży po kraju zanotował swoje spostrzeżenia dotyczące tańców polskich oraz wykonywania muzyki w karczmach i na dworze. W 1987 roku odnaleziono rękopis Telemanna, zawierający notatki muzyczne z lat 1717–1722. Opracowania jego szkiców oraz tańce utrzymane w stylu polskim stanowią główny trzon repertuaru zespołu. Na koncertach wykonanie utworów okraszone jest improwizacjami oddającymi ducha dawnych czasów. Nazwa formacji nawiązuje do tragicznego czasu początku XVIII wieku w Rzeczpospolitej, kiedy to polska kultura muzyczna rozwijała się wówczas na tle wojen i epidemii.

Muzyk i multiinstrumentalista specjalizujący się w grze na dawnych instrumentach dętych. Oprócz fletu prostego i fletu poprzecznego wykonuje na szałamai, dudach, dulcianie. Interpretuje repertuar tradycyjny oraz muzykę czasów od średniowiecza po współczesność. Współpracował z wieloma zespołami muzyki dawnej oraz muzyki etnicznej, z którymi nagrał ponad 30 płyt. Jest założycielem i liderem Orkiestry Czasów Zarazy, zespołów Dancerye, Open Folk, Yełdyryn oraz współzałożycielem kwartetu renesansowych fletów poprzecznych Epithalamion. Muzyk polsko-skandynawskiego projektu Polska – Paths of Dance, ilustrującego wspólne korzenie polskiej i szwedzkiej muzyki tradycyjnej. Prowadzi kursy mistrzowskie w dziedzinie gry na flecie prostym i średniowiecznych instrumentach stroikowych. Jest również autorem muzyki do spektakli teatralnych.

Rocznik 1975. Skrzypek, absolwent warszawskiej Akademii Muzycznej, zdobywca wyróżnień na konkursach zarówno w grze solo, jak i kameralnej. Zainteresowania wykonawstwem historycznym doskonalił w ramach mistrzowskich kursów prowadzonych przez Simona Standage’a i Antona Stecka. Współpracuje z zespołami specjalizującymi się w stylowym wykonawstwie muzyki dawnej. Od 2007 roku pełni też funkcję koncertmistrza w zespole instrumentów dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie występuje także jako solista. Na instrumentach z epoki wykonuje repertuar obejmujący okres od wczesnego baroku do wczesnego romantyzmu, zwłaszcza przykładający szczególną wagę do pierwiastka wirtuozowskiego. Jest założycielem Ensemble Hyacinthus, który zadebiutował na Festiwalu Noworocznym w Gstaad (2009).