Dyrygent i klawesynista, twórca zespołu Les Arts Florissants, najważniejszy propagator i interpretator muzyki francuskiego baroku, wybitny wykonawca repertuaru od XVI do XVIII wieku. Urodził się w Stanach Zjednoczonych; po studiach na Harvardzie i Yale w 1971 roku opuścił Amerykę przenosząc się do Paryża, gdzie wstąpił do Konserwatorium. Na czele założonego w 1979 roku Les Arts Florissants wywarł bardzo głęboki i osobisty wpływ na przywracanie i odkrywanie repertuaru pozostającego do tego czasu w zapomnieniu – przede wszystkim praktycznie całej muzyki francuskiego baroku. Stał się postacią emblematyczną dla odrodzenia zainteresowania takimi gatunkami, jak tragedie lyrique i opéra-ballet, czy francuski motet. Dokonał też wielu wybitnych kreacji i nagrań utworów włoskich i angielskich z tego samego okresu, poczynając od madrygałów Gesualda i Monteverdiego, po opery Purcella i Handla.

Zespół, którego nazwa wywodzi się z tytułu krótkiej opery Marc-Antoine’a Charpentiera, założony został w 1979 roku przez francusko-amerykańskiego klawesynistę i dyrygenta Williama Christie w celu wykonywania muzyki barokowej na instrumentach z epoki. Ansambl odegrał pionierską rolę w rozbudzeniu zainteresowania repertuarem francuskiego baroku. W ciągu ostatnich ponad 40 lat uczestniczył w przywróceniu publiczności niezliczonych skarbów ze zbiorów Bibliothèque nationale de France, zwłaszcza z siedemnastowiecznego repertuaru francuskiego oraz europejskiej muzyki XVII i XVIII stulecia. Począwszy od produkcji „Atysa”Lully’ego w 1987 roku w Opéra-Comique w Paryżu, największe swe sukcesy zespół święci na gruncie opery. Grupa nagrała blisko 100 płyt dla takich wytwórni jak Harmonia Mundi, Warner Classics/Erato i Virgin Classics. Obfity jest również jej katalog operowy na DVD.

Organista, klawesynista, założyciel i szef Ensemble Correspondances, którym dyryguje od instrumentu. Wraz ze swym zespołem, założonym w 2008 roku po ukończeniu studiów w Conservatoire national supérieur de musique et de danse w Lyonie, eksploruje repertuar francuski czasów Grand Siècle (XVII wiek), występując we Francji, w Europie, Azji i obu Amerykach oraz nagrywając płyty dla Harmonii Mundi. Równolegle zajmuje się dydaktyką: od 2012 roku w Le Pôle supérieur de Paris, a także prowadzi prace badawcze: współpracuje z czołowymi badaczami muzyki siedemnastowiecznej, regularnie publikując artykuły i biorąc udział w ważnych projektach dotyczących praktyki wykonawczej. Ma też tytuł „artysty stowarzyszonego” Fundacji Royaumont.

Zespół wokalistów i instrumentalistów prowadzony przez klawesynistę i organistę Sébastiena Daucé. Swą nazwę czerpie z poezji Baudelaire’a, łącząc także muzykę z innymi sztukami pięknymi. Ansambl sięga po twórczość kompozytorów cieszących się zasłużoną sławą, jak Charpentier, ale też ożywia utwory mniej dzisiaj znane, choć wykonywane i doceniane w swoich czasach – jak dzieła Antoine’a Boësseta czy Etienne’a Moulinié’a – podkreślając wciąż aktualną nowoczesność ich brzmienia. Zespół ma na swoim koncie kilka płyt, z których każda spotkała się z entuzjastyczną reakcją krytyki, a wybrane zdobywały najbardziej prestiżowe nagrody fonograficzne. Występuje na najważniejszych festiwalach we Francji oraz w innych krajach europejskich czy Japonii; pojawia się w programach wiodących radiofonii europejskich.

Znany zarówno jako założyciel i kierownik zespołu Concerto Italiano, jak i klawesynista, organista i pianista grający na historycznych instrumentach. Według „The Times”: „człowiek, dzięki któremu muzyka włoska znowu brzmi włosko” – gdyż skupiając się przede wszystkim na repertuarze włoskiego manieryzmu i baroku, stara się nadać interpretacjom śpiewność i ekspresji, właściwych dla stylu z XVII i XVIII wieku. Poza kierowaniem Concerto Italiano prowadzi też intensywną działalność solową, goszcząc na festiwalach na całym świecie, od Japonii, przez Europę, po Stany Zjednoczone. Często występuje także jako dyrygent gościnny, prowadzi też liczne spektakle operowe. Wiele jego płyt otrzymało wyróżnienia i nagrody międzynarodowej krytyki muzycznej, wśród których wymienić można „Grand Prix du Disque” i nagrodę „Preis der deutschen Schallplattenkritik”.

Założony w 1984 roku zespół, który wychodząc od repertuaru madrygałowego – przede wszystkim Monteverdiego i Marenzia – a dochodząc do dzieł orkiestrowych i operowych XVIII wieku, zrewolucjonizował kryteria wykonawstwa muzyki dawnej. Grupa regularnie występuje w najważniejszych centrach, a jej nagrania zyskały niezliczone dowody uznania ze strony krytyki muzycznej – m.in. pięć „Gramophone Awards”, dwie „Grand Prix du Disque”, trzy nagrody „Preis der deutschen Schallplattenkritik” i in. Na przestrzeni niespełna czterech dekad działalności zespół wydał ponad 40 albumów oraz realizował pasjonujące projekty muzyczne, m.in. trylogię oper Monteverdiego w mediolańskiej La Scali, europejskie tournée z „Cain, overo il primo omicidio” A. Scarlattiego i z programem polifonii rzymskiej z końca XVII wieku (wraz z RIAS Kammerchor). We współpracy z Narodową Biblioteką Uniwersytecką w Turynie Concerto Italiano nagrało większość znanych do tej pory oper i koncertów Vivaldiego, z których część nie była wykonywana od ponad 300 lat.

Francuska klawesynistka, razem z Pablem Valettim kierowniczka ansamblu Café Zimmermann. Studiowała grę na klawesynie w Conservatoire d’Aix-en-Provence, a następnie w prestiżowej Schola Cantorum Basiliensis. Zdobywczyni szeregu nagród i wyróżnień; w 2009 roku uhonorowana tytułem Chevalier des Arts et des Lettres. Pośród szerokiego repertuaru muzyki dawnej to jej interpretacje muzyki J.S. Bacha przykuły największe zainteresowanie międzynarodowej prasy muzycznej. Wykonuje z upodobaniem także francuską muzykę epoki Ludwika XIV, dzieła wirginalistów angielskich czy niemiecką muzykę XVII wieku. Nie stroni jednak od muzyki XX wieku i współczesnej. W jej dyskografii szczególne miejsce zajmują albumy poświęcone „Das Wohltemperierte Klavier” J.S. Bacha: księdze I (2016) i księdze II (2019) – oba wyróżnione m.in. „Diapason d’Or” i „Choc de Classica”.

Skrzypek, urodzony w Argentynie. Studiował grę na skrzypcach w Buenos Aires, by następnie kontynuować studia nad muzyką dawną w Schola Cantorum Basiliensis. W roli solisty lub koncertmistrza występował z takimi formacjami jak: Les Arts Florissants, Le Concert des Nations, Concerto Köln, Les Musiciens du Louvre, Hespèrion XXI, Concerto Vocale Gent, Les Talens Lyriques. Regularnie współpracuje z Orquesta Barroca de Sevilla. Od 1999 roku razem z Céline Frisch prowadzi zespół muzyki dawnej Café Zimmermann. Zajmuje się również działalnością pedagogiczną: uczył m.in. w Escola Superior de Música de Catalunya w Barcelonie oraz Conservatoire à Rayonnement Régional w Nicei. Gra na skrzypcach Giovanniego Battisty Guadagniniego z 1758 roku.

Powołany do życia w 1999 roku czołowy francuski zespół specjalizujący się w wykonawstwie muzyki baroku. Prowadzony przez skrzypka Pabla Valettiego i klawesynistkę Céline Frisch, skupia solistów pragnących wskrzeszenia muzycznej rywalizacji, jaka miała miejsce w kawiarni Gottfrieda Zimmermanna w osiemnastowiecznym Lipsku. Ceniony w kraju i za granicą, od lat wykonuje w prestiżowych salach koncertowych i międzynarodowych festiwalach. Uznaniem cieszą się nie tylko koncerty czy muzyczne kolaboracje z największymi nazwiskami muzyki dawnej (jak Gustav Leonhardt, Dominique Visse, Roberta Invernizzi, Sophie Karthäuser), ale i ich dokonania na polu fonograficznym, przede wszystkim albumy z interpretacjami twórczości koncertowej J.S. Bacha. Od 2011 roku rezydują w Grand Théâtre de Provence.

Grupa powstała w 2008 roku, gdy kilkoro śpiewaków doświadczonych w repertuarze madrygałowym postanowiło rozpocząć działalność na własną rękę, bez dyrygenta. Samodzielny debiut dyskograficzny zespołu miał miejsce w 2011 roku (antologia madrygałów do tekstów z „Orlando furioso” Ariosta, wyd. Arcana). W 2013 roku ansambl rozpoczął współpracę z wytwórnią Glossa, publikując madrygały i responsoria Gesualda, Marenzia, Monteverdiego i in., oraz zdobywając za kolejne nagrania szereg najważniejszych międzynarodowych nagród fonograficznych. Zespół występuje na najważniejszych festiwalach, m.in. MITO Settembremusica, Unione Musicale w Turynie, Schwetzinger SWR Festspiele, RheinVokal, a także w prestiżowych salach koncertowych, jak Kölner Philharmonie, Victoria Hall w Genewie, Musée d’Orsay w Paryżu, Sala Accademica del Pontificio Istituto di Musica Sacra w Rzymie czy Wigmore Hall w Londynie.

Belgijska sopranistka, ceniona szczególnie za interpretacje dzieł Mozarta. Zadebiutowała partią Paminy w „Czarodziejskim flecie” Mozarta pod dyrekcją René Jacobsa w La Monnaie w Brukseli i od tego czasu międzynarodowa krytyka z uwagą śledzi jej artystyczne poczynania. Śpiewała również pod batutą tak znamienitych dyrygentów jak William Christie, Jérémie Rhorer, Christophe Rousset, John Eliot Gardiner, Emmanuelle Haïm. Jest także wziętą artystką recitalową, zdobywając na tym polu szereg wyróżnień i nagród. Jako solistka występuje z prestiżowymi zespołami i orkiestrami. Nieobcy jej jest również repertuar muzyki dawnej, m.in. kantatowa twórczość Telemanna. Warto podkreślić, że album zawierający „Leçons de ténèbres” Delalande’a (Hamonia Mundi, 2015), zrealizowany z Ensemble Correspondances i Sébastienem Daucé, nagrodzony został renomowanym wyróżnieniem „Diapason d’Or”.

Studiowała w Hochschule für Musik we Freiburgu oraz w Conservatoire de musique w Genewie. Doskonaliła swoje umiejętności w historycznej praktyce wykonawczej m.in. w Universität Mozarteum w Salzburgu. Specjalizuje się w muzyce dawnej i wykonawstwie historycznym, koncertując regularnie z takimi zespołami, jak: ll Giardino Armonico, Il Pomo d'Oro, Accademia Bizantina, Capella Cracoviensis, Akademie für Alte Musik Berlin, I Barocchisti, Arte dei Suonatori, Orchestre des Champs-Élysées, La Capella Reial de Catalunya. Jako solistka występowała obok wybitnych artystów, jak Philippe Jaroussky, Franco Fagioli, Joyce DiDonato oraz Sandrine Piau oraz grała pod batutą m.in. Jerzego Semkowa, Marka Minkowskiego, Nello Santiego, Adama Fischera, Jordiego Savalla. Artystka ma na swoim koncie nagrania płytowe dla takich wytwórni, jak: Decca, Naïve, Sony, Harmonia Mundi, Ricercar oraz Virgin Classics/EMI, a także nagrania radiowe i telewizyjne dla NDR i Mezzo. Od 2017 roku wykłada w klasie oboju barokowego na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Multiinstrumentalistka, wokalistka, kompozytorka i pedagog. Jedna z czołowych polskich artystek, wykonujących muzykę ludową, etniczną, world music. Od początku swojej działalności muzyczno-badawczej koncentruje się na unikalnych technikach wykonawczych kultur Europy, Azji i Bliskiego Wschodu. Jako solistka aktywnie koncertuje na całym świecie. Współpracuje z muzykami arabskimi, pakistańskimi, senegalskimi, irańskimi, koreańskimi, chińskimi, japońskimi i indyjskimi. Ambasadorka polskiej muzyki klasycznej i ludowej w Japonii podczas jej pobytu w latach 1997–2002. Uczestniczyła w rekonstrukcjach zaginionych staropolskich instrumentów smyczkowych: suki biłgorajskiej i fideli płockiej, a także suki mieleckiej. Jest inicjatorką powstania takich zespołów jak Zespół Polski, San-Nin Trio, Arcus Poloniae; powołała do życia pierwszy w Polsce zespół muzyki indyjskiej – Raga Sangit. Doktor habilitowana sztuk muzycznych, związana z Akademią Muzyczną w Krakowie..

Naukę gry na klawesynie rozpoczęła w wieku dwunastu lat zafascynowana nagraniami Wandy Landowskiej. Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie i Accademia Musicale Chigiana w Sienie. Uczyła się też w Guildhall School of Music & Drama i w Schola Cantorum Basiliensis. Jej zainteresowania obejmują w szczególności grę na instrumentach historycznych oraz realizację partii basso continuo zgodnie z dawną praktyką wykonawczą. Od wielu lat pasjonuje ją francuska twórczość klawesynowa epoki baroku. Koncertuje jako solistka oraz w zespołach muzyki dawnej. Występowała w Polsce, Francji, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Chinach. Grała razem z zespołami Jordiego Savalla, Simona Standage’a, Katherine McGillivray, Lilianny Stawarz, Olivii Centurioni, Jörga-Andreasa Böttichera, Petera van Heyghena czy Joshui Rifkina. Wraz z Jakubem Kościukiewiczem założyła łódzką orkiestrę barokową Altberg Ensemble. Wykłada w Akademii Muzycznej w Łodzi oraz Akademii Muzycznej w Krakowie.

Organistka i carillonistka. Absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Instrumentalnym i Wydziale Dyrygentury Chóralnej. Otrzymała również tytuł magistra w Nederlandse Beiaardschool w Amersfoort w klasie Fransa Haagena. Laureatka wielu nagród w konkursach carillonowych w Holandii, Belgii i Niemczech. Koncertowała w wielu krajach Europy, a także w Curaçao i USA. W 1999 roku objęła posadę miejskiej carillonistki w Gdańsku, a w 2011 roku zajęła stanowisko carillonisty w Utrechcie jako pierwszy obcokrajowiec i kobieta. Do jej repertuaru należą nie tylko carillonowe opracowania muzyki dawnej, ale również i muzyki współczesnej oraz popularnej. Od 2012 roku jest współorganizatorem Carillonowego Festiwalu Muzyki Dawnej w ramach Festival Oude Muziek w Utrechcie.

Kontrabasista i gambista. Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach, a także Universität Mozarteum w Salzburgu. Laureat stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska” oraz ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów kontrabasowych. Jako solista, kameralista oraz muzyk orkiestrowy koncertuje w kraju i za granicą. Związany z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, członek wielu zespołów kameralnych oraz ansambli wykonawstwa muzyki dawnej, m.in. {oh!} Orkiestry, Extempore, Gambasada, Ensemble Reversio; założyciel zespołu Ensemble Chimérique. Współpracował także z Kwartetem Śląskim, Capellą Cracoviensis, AUKSO. Prowadzi klasę violi da gamba w Akademii Muzycznej w Katowicach oraz klasę kontrabasu w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich klawesynistów. Gra na różnych typach klawesynów i klawikordów oraz na historycznych fortepianach i organach; szczególną pasją darzy improwizacje. Jako solista, dyrygent i kameralista regularnie współpracuje z czołówką międzynarodowych oraz polskich orkiestr i zespołów, w tym z Brecon Baroque, Capella Cracoviensis, Arte dei Suonatori, {oh!} Orkiestrą i AUKSO. W 2015 roku nagrał solowy album z późnobarokowymi koncertami klawesynowymi Müthela, nagrodzony „Diapason d’Or”, a dwa lata później wielokrotnie nagrodzony solowy album „Cromatica”. Za „Sonaty różańcowe” Bibera, zarejestrowane wspólnie z Rachel Podger, Davidem Millerem i Jonathanem Mansonem, otrzymał „Gramophone Award”. W 2016 roku został nagrodzony Paszportem „Polityki”. Do ostatnich dokonań klawesynisty należą album z koncertami klawesynowymi Bacha (2018) oraz album z kultowymi „Wariacjami Goldbergowskimi” (2020). Artysta wykłada w Akademii Muzycznej w Katowicach. Szczególną uwagę poświęca nauczaniu gry solowej oraz kursom improwizacji w oparciu o metodę partimento.