Dyrygent i klawesynista, twórca zespołu Les Arts Florissants, najważniejszy propagator i interpretator muzyki francuskiego baroku, wybitny wykonawca repertuaru od XVI do XVIII wieku. Urodził się w Stanach Zjednoczonych; po studiach na Harvardzie i Yale w 1971 roku opuścił Amerykę przenosząc się do Paryża, gdzie wstąpił do Konserwatorium. Na czele założonego w 1979 roku Les Arts Florissants wywarł bardzo głęboki i osobisty wpływ na przywracanie i odkrywanie repertuaru pozostającego do tego czasu w zapomnieniu – przede wszystkim praktycznie całej muzyki francuskiego baroku. Stał się postacią emblematyczną dla odrodzenia zainteresowania takimi gatunkami, jak tragedie lyrique i opéra-ballet, czy francuski motet. Dokonał też wielu wybitnych kreacji i nagrań utworów włoskich i angielskich z tego samego okresu, poczynając od madrygałów Gesualda i Monteverdiego, po opery Purcella i Handla.

Zespół, którego nazwa wywodzi się z tytułu krótkiej opery Marc-Antoine’a Charpentiera, założony został w 1979 roku przez francusko-amerykańskiego klawesynistę i dyrygenta Williama Christie w celu wykonywania muzyki barokowej na instrumentach z epoki. Ansambl odegrał pionierską rolę w rozbudzeniu zainteresowania repertuarem francuskiego baroku. W ciągu ostatnich ponad 40 lat uczestniczył w przywróceniu publiczności niezliczonych skarbów ze zbiorów Bibliothèque nationale de France, zwłaszcza z XVII-wiecznego repertuaru francuskiego oraz europejskiej muzyki XVII i XVIII stulecia. Począwszy od produkcji „Atysa” Lully’ego w 1987 roku w Opéra-Comique w Paryżu, największe swe sukcesy zespół święci na gruncie opery. Grupa nagrała blisko 100 płyt dla takich wytwórni jak Harmonia Mundi, Warner Classics/Erato i Virgin Classics. Obfity jest również jej katalog operowy na DVD.

Francuski instrumentalista, dyrygent, specjalista w interpretacji muzyki dawnej. Studiował historię sztuki w École du Louvre i grę na gitarze klasycznej na École normale de musique de Paris. Uznawany za jednego z najbardziej pomysłowych i wszechstronnych animatorów odrodzenia muzyki baroku. W 1998 roku założył wysoko ceniony zespół wykonawstwa historycznego – Le Poème Harmonique. Na jego repertuar wykonawczy składają się zarówno utwory znane, jak i te zrekonstruowane i odkryte na nowo, ukazujące różnorodność muzyki wokalnej i instrumentalnej. Wykonywał z takimi grupami muzycznymi jak Ensemble Aedes, Accentus Austria, Les Cris de Paris, musicAeterna, Musica Florea, Arte dei Suonatori, Orchestre Régional de Normandie, Capella Cracoviensis i {oh!} Orkiestra Historyczna. Dumestre działa nie tylko jako dyrygent i kierownik muzyczny orkiestr i chórów, ale również jako kurator sezonów artystycznych, konkursów i festiwali. Przez pięć lat był dyrektorem artystycznym Festival de Musique Baroque du Jura, a także edycji festiwalu Misteria Paschalia w 2017 roku. Vincent Dumestre jest kawalerem Orderu Sztuki oraz Orderu Narodowego Zasługi.

Zespół muzyki dawnej założony z inicjatywy Vincenta Dumestre’a w 1998 roku. Tworzą go pasjonaci wykonawstwa muzyki XVII i XVIII wieku. Ich występy, przyjmowane z entuzjazmem w rodzimej Francji, jak i na międzynarodowych scenach, odzwierciedlają innowacyjne podejście w interpretacji repertuaru muzycznego i dogłębne zbadanie faktury wokalnej i instrumentalnej. Wykonują utwory zarówno znane, jak i mniej popularne kompozytorów francuskich, włoskich i angielskich. Gościli w renomowanych salach koncertowych we Francji, Włoszech, w Anglii, Chinach, Japonii, Austrii, Belgii, Holandii; zachwycali także publiczność BBC Proms,Festival de musique Baroque d'Ambronay, Festival de Beaune, Festival de Sablé. Ich płyty wydawane są nakładem Alpha Classics, a pośród licznych wyróżnień na pierwszy plan wysuwają się „Diapason d’Or”, „Choc” czasopisma „Le Monde de la musique”, Preis der deutschen Schallplattenkritik”. Zespół nie ogranicza swojej działalności do wykonawstwa muzyki dawnej, ale działa również na polu edukacji i popularyzacji muzyki. W 2014 roku francuski ansambl powołał do życia École Harmonique – kulturalno-edukacyjną inicjatywę nauki muzycznej dla dzieci.

Światowej sławy dyrygent, wykonawca i badacz muzyki dawnej. Szczególnym polem jego zainteresowań jest muzyka renesansu, którą studiował w Oxfordzie. Tam też w 1973 roku założył The Tallis Scholars – ansambl sakralnej muzyki a cappella, który prowadzi nieprzerwanie do dziś, wykonawszy ponad 2000 koncertów. Jest uznanym popularyzatorem polifonii renesansu, którą propaguje w postaci koncertów, nagrań i artykułów, jak również prowadząc kursy mistrzowskie i warsztaty chóralne na całym świecie. Jest także dyrektorem artystycznym kursów chóralistyki The Tallis Scholars Summer Course. W 1980 roku powołał do życia wydawnictwo płytowe Gimell, a od 1995 roku jest właścicielem i wydawcą czasopisma „The Musical Times”. Oprócz działalności z Tallis Scholars współpracował z BBC Singers, Collegium Vocale Gent i Nederlands Kamerkoor.

Angielski ansambl muzyki dawnej, założony przez Petera Phillipsa w 1973 roku. Na przestrzeni lat zyskał renomę wśród zespołów wykonawstwa historycznego, a zdobywając „Gramophone Award” w 1987 roku potwierdził swoją pozycję jako jednej z czołowych grup wykonujących renesansową wokalną muzykę sakralną. Ceniony przede wszystkim za czystość i przejrzystość brzmienia, pozwala słuchaczowi wychwycić subtelne detale renesansowej polifonii. Zespół koncertuje na całym świecie, wykonując zarówno w miejscach świeckich jak i sakralnych, np. w Kaplicy Sykstyńskiej czy Bazylice Santa Maria Maggiore. The Tallis Scholars posiada bogaty dorobek dyskograficzny, na który składa się kilkadziesiąt płyt. Ostatnia z nich to album z mszami „Gaudeamus; L’ami Baudichon” (2018), będący siódmym z dziewięciu nagrań w projekcie wydania wszystkich mszy Josquina do 2021 roku – 500. rocznicy śmierci kompozytora.

Pochodzący z rodziny o muzycznych tradycjach dyrygent, muzykolog i historyk sztuki. Jeden z pionierów badań na muzyką dawną oraz autorytet w zakresie historycznych praktyk wykonawczych. Studiował w Conservatorium Maastricht oraz Schola Cantorum Basiliensis. W 1971 roku założył Huelgas Ensemble, z którym wykonuje i nagrywa muzykę średniowiecza oraz renesansu. W swej pracy badawczej skupia się na wykonawstwie muzyki w jej kontekście historycznym, analizując rękopisy i wszystkie dostępne źródła. Wydobywa na światło dzienne zapomniany repertuar. Jego działalność przyczyniła się do ponownego odkrycia kompozytorów flamandzkich: Johannesa Ciconii i Nicolasa Gomberta. Jest autorem ich monografii oraz propagatorem ich twórczości. Jego transkrypcje publikuje niemieckie wydawnictwo Bärenreiter. Swoją wiedzą dzieli się podczas gościnnych wykładów m.in. w Conservatorium van Amsterdam, Hochschule für Musik, Theater und Medien Hannover, Centre de Musique Ancienne de Genève. Przez 30 lat był gościnnym dyrygentem Nederlands Kamerkoor.

Zespół z 50-letnim stażem, jeden z najbardziej cenionych ansambli muzyki dawnej, pionierski w dziedzinie wykonawstwa historycznego. Został założony w 1971 roku z inicjatywy Paula Van Nevela przy Schola Cantorum Basiliensis, a jego nazwa nawiązuje do Kodeksu Las Huelgas z klasztoru cysterek niedaleko Burgos. Trzon repertuaru stanowi polifonia średniowiecza i renesanu, w szczególności zapomniane arcydzieła dawnych kompozytorów. Ansambl Paula Van Nevela wykonywał w największych centrach muzycznych jak BBC Proms w Londynie, Lincoln Center w Nowym Jorku, Cité de la Musique w Paryżu, Berliner Philharmonie, Fundação Calouste Gulbenkian i Centro Cultural de Belém w Lizbonie; regularnie występuje na najważniejszych festiwalach poświęconych muzyce dawnej. Mogą pochwalić się pokaźną, ponad 100-płytową dyskografią, wydaną przez Sony Classical, Harmonia Mundi France, Deutsche Harmonia Mundi, ECM i in.

Formacja zwana też Akamus, założona w 1982 roku należy dziś do czołówki światowych orkiestr grających na instrumentach historycznych. Zespół gości regularnie w muzycznych centrach Europy, znany jest również publiczności najważniejszych festiwali muzyki dawnej w Polsce, gdzie parokrotnie święcił już spektakularne triumfy. Od ponad 20 lat orkiestra regularnie współpracuje z René Jacobsem, czego rezultatem są liczne produkcje operowe i oratoryjne, świetnie przyjmowane przez krytykę i publiczność. Akamus często występuje pod batutą Marcusa Creeda, Daniela Reussa, Hansa-Christopha Rademanna, a w ostatnich sezonach formacja była prowadzona przez Emmanuelle Haïm, Bernarda Labadie, Paula Agnew i Rinalda Alessandriniego. Z Akamus współpracują renomowani soliści, jak Cecilia Bartoli, Andreas Scholl, Sandrine Piau, Isabelle Faust, Andreas Staier, Alexander Melnikov, Anna Prohaska. O międzynarodowym sukcesie zespołu świadczy ponad milion sprzedanych płyt, nagrodzonych wszystkimi znaczącymi nagrodami międzynarodowymi.

Wokalistka, harfistka, muzykolog, założycielka i kierowniczka rezydującego w Bazylei Ensemble Peregrina. Za swoją działalność dwukrotnie nominowana do Paszportów „Polityki”. Absolwentka muzykologii (UAM w Poznaniu, doktorat w 2010) oraz klasy śpiewu Schola Cantorum Basiliensis. Założony przez nią międzynarodowy Ensemble Peregrina specjalizuje się w wykonawstwie wczesnej polifonii średniowiecznej. Ze swą grupą nagrała już 12 wysoko ocenianych przez międzynarodową krytykę płyt (w tym seria „Mare Balticum”). Współpracuje też z innymi zespołami muzyki dawnej (Ensemble Perlaro, Dragma, Ferrara Ensemble, La Cetra, Accademia dell'Arcadia), prezentując na najważniejszych festiwalach w Europie, Azji, Stanach Zjednoczonych zarówno muzykę średniowiecza, jak i XVII–XVIII wieku.

Wybitna polska flecistka. Początkowo doskonaliła swój warsztat w zakresie fletu współczesnego u wirtuozów tego instrumentu jak Jean-Pierre Rampal, Philippe Bernold czy János Bálint. Jako traversistka uczyła się u Magdaleny Pilch, a następnie w trakcie studiów w Koninklijk Conservatorium w Hadze szlifowała swoje umiejętności pod kierunkiem Wilberta Hazelzeta i Catherine Clark. Uczestniczyła również w kursach mistrzowskich, gdzie doskonaliła kunszt pod okiem Bartholda Kuijkena oraz Patricka Bruckelsa. Jako solistka i kameralistka występuje w kraju i za granicą. Koncertowała w Holandii, Niemczech, Czechach, Austrii. Współpracuje z wieloma orkiestrami specjalizującymi się w wykonawstwie historycznym muzyki doby baroku. Współpracuje z jedynym polskim consortem poprzecznych fletów renesansowych La Viva Fiamma. Współtworzy także zespół muzyki dawnej Aetas Baroca, z którym koncertuje na terenie całego kraju.

Organistka i carillonistka. Absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Instrumentalnym i Wydziale Dyrygentury Chóralnej. Otrzymała również tytuł magistra w Nederlandse Beiaardschool w Amersfoort w klasie Fransa Haagena. Laureatka wielu nagród w konkursach carillonowych w Holandii, Belgii i Niemczech. Koncertowała w wielu krajach Europy, a także w Curaçao i USA. W 1999 roku objęła posadę miejskiej carillonistki w Gdańsku, a w 2011 roku zajęła stanowisko carillonisty w Utrechcie jako pierwszy obcokrajowiec i kobieta. Do jej repertuaru należą nie tylko carillonowe opracowania muzyki dawnej, ale również i muzyki współczesnej oraz popularnej. Od 2012 roku jest współorganizatorem Carillonowego Festiwalu Muzyki Dawnej w ramach Festival Oude Muziek w Utrechcie.

Śpiewak i instrumentalista, autor piosenek, kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, kurator i producent muzyczny, reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych, popularyzator muzyki tradycyjnej. Jest pomysłodawcą zespołu śpiewaczego Monodia Polska, praktykującego polskie pieśni przekazywane w tradycji ustnej.

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich klawesynistów. Gra na różnych typach klawesynów i klawikordów oraz na historycznych fortepianach i organach; szczególną pasją darzy improwizacje. Jako solista, dyrygent i kameralista regularnie współpracuje z czołówką międzynarodowych oraz polskich orkiestr i zespołów, w tym z Brecon Baroque, Capella Cracoviensis, Arte dei Suonatori, {oh!} Orkiestrą Historyczną i AUKSO. W 2015 roku nagrał solowy album z późnobarokowymi koncertami klawesynowymi Müthela, nagrodzony „Diapason d’Or”, a dwa lata później wielokrotnie nagrodzony solowy album „Cromatica”. Za „Sonaty różańcowe” Bibera, zarejestrowane wspólnie z Rachel Podger, Davidem Millerem i Jonathanem Mansonem, otrzymał „Gramophone Award”. W 2016 roku został nagrodzony Paszportem „Polityki”. Do ostatnich dokonań klawesynisty należą album koncertami klawesynowymi Bacha (2018) oraz album z kultowymi „Wariacjami Goldbergowskimi” (2020). Artysta wykłada w Akademii Muzycznej w Katowicach. Szczególną uwagę poświęca nauczaniu gry solowej oraz kursom improwizacji w oparciu o metodę partimento.