Skrzypek i dyrygent, założyciel zespołu Europa Galante. Urodzony w Palermo, już w wieku 16 lat występował w wiedeńskim Musikverein z koncertami skrzypcowymi Bacha. W tamtym czasie zaczął też współpracować jako koncertmistrz z najsłynniejszymi zespołami grającymi na dawnych instrumentach, jak Cappella Real, Musica Antiqua Wien, Il Seminario Musicale, La Chapelle Royale, Les Musiciens du Louvre (od samego początku istnienia zespołu). W 1990 roku założył własną orkiestrę, Europa Galante, z którą występuje na najważniejszych estradach świata, a nagrane wspólnie płyty zdobyły liczne nagrody i stały się rejestracjami referencyjnymi. Szeroka działalność koncertowa i ogromny sukces fonograficzny (prawie milion sprzedanych płyt) sprawiły, że są to najsłynniejsi i najczęściej nagradzani włoscy wykonawcy muzyki dawnej.

Zespół założony w 1990 roku przez skrzypka Fabia Biondiego, pragnącego stworzyć włoską orkiestrę instrumentów z epoki, wykonującą dzieła wielkiego repertuaru barokowego i klasycznego. Grupa znana jest z wirtuozerii i pełnego energii, często niemal drapieżnego stylu gry, który znakomicie jednak łączy z włoską – a zarazem barokową – śpiewnością. Jej interpretacje odznaczają się nie tylko rytmicznym wigorem, lecz też plastycznością i szczególną wrażliwością na bogactwo barw. Zespół, począwszy od swych pierwszych nagrań, do dziś będących najwyższym punktem odniesienia, pozostaje niekwestionowanym autorytetem w kwestii wykonawstwa włoskiej muzyki z XVII i XVIII wieku. Występuje w najważniejszych salach na całym świecie, nie tylko wykonując znane arcydzieła, ale też przywracając do życia dzieła zapomniane.

Studiował grę na klawesynie w paryskiej Schola Cantorum u Huguette Dreyfus, następnie w Koninklijk Conservatorium w Hadze u Boba van Asperena, a w 1991 roku założył zespół Les Talens Lyriques, co pozwoliło mu sięgnąć po cały repertuar barokowy i klasyczny. Początkowo postrzegany był jako wybitny klawesynista, nagrywając szereg szczególnie wysoko ocenianych płyt, prędko jednak zbudował swą pozycję także jako dyrygent, prowadząc swój zespół w najbardziej prestiżowych salach koncertowych świata. Jego kompletne edycje dzieł klawesynowych Couperina, Rameau, d’Angleberta i Forqueray’a, podobnie jak nagrania utworów Bacha, uznawane są za nagrania referencyjne. Jako dyrygent gościnny występuje m.in. w teatrach Liceu w Barcelonie, San Carlo w Neapolu, La Scala w Mediolanie, Opéra Royal de Wallonie, z Narodową Orkiestrą Hiszpanii itp., jednocześnie pozostając aktywnym badaczem i edytorem.

Zespół wokalny i instrumentalny utworzony 25 lat temu przez Christophe’a Rousseta, należący do najbardziej poszukiwanych spośród francuskich zespołów muzyki dawnej. Jego główną domeną pozostaje repertuar francuski i operowy, sięgający od baroku do wczesnego romantyzmu, obejmujący zarówno wielkie arcydzieła, jak i utwory zepchnięte na margines historii muzyki. W wykonaniu Les Talens Lyriques zabrzmiało dotąd kilkadziesiąt oper, począwszy od dzieł Monteverdiego i Cavallego, przez Lully’ego, Desmaresta, Mondonville’a, Rameau, Mozarta, Salieriego, Glucka, po Beethovena i Cherubiniego, realizowanych we współpracy z najwybitniejszymi reżyserami. Grupa wykonuje również repertuar sakralny, a także muzykę kameralną i symfoniczną, z drugiej strony natomiast madrygały, airs de cour itp. Dyskografia zespołu obejmuje kilkadziesiąt płyt, które zdobyły szereg wyróżnień krytyki muzycznej.

Organista, klawesynista, założyciel i szef Ensemble Correspondances, którym dyryguje od instrumentu. Wraz ze swym zespołem, założonym w 2008 roku po ukończeniu studiów w Conservatoire National Supérieur Musique et Danse w Lyonie, eksploruje repertuar francuski czasów Grand Siècle, występując we Francji, w Europie, Azji i obu Amerykach oraz nagrywając płyty dla Harmonii Mundi. Równolegle zajmuje się dydaktyką (od 2012 roku w Pôle Supérieur de Paris), a także prowadzi prace badawcze. Ponadto wraz z Williamem Christie przygotowuje publikację trzech oper Charpentiera w wydawnictwie Editions des Abbesses. Ma też tytuł „artysty stowarzyszonego” Fundacji Royaumont.

Zespół śpiewaków i instrumentalistów prowadzony przez klawesynistę i organistę Sébastiena Daucé’a, swą nazwę czerpie z poezji Baudelaire’a, łącząc także muzykę z innymi sztukami. Ansambl sięga po twórczość kompozytorów cieszących się zasłużoną sławą, jak Charpentier, ale też ożywia utwory mniej znane dzisiaj, choć grane i chwalone w swoich czasach – jak dzieła Antoine'a Boësseta czy Etienne’a Moulinié – podkreślając wciąż aktualną nowoczesność ich brzmienia. Zespół ma na swoim koncie kilka płyt, z których każda spotykała się z entuzjastyczną reakcją krytyki, a wybrane zdobywały najbardziej prestiżowe nagrody fonograficzne. Występuje na najważniejszych festiwalach we Francji oraz w innych krajach europejskich czy Japonii; pojawia się w programach wiodących radiofonii europejskich.

Męski zespół wokalny z Wielkiej Brytanii, którego repertuar obejmuje muzykę z pierwszych 500 lat drugiego tysiąclecia. Utworzony w 1988 roku poprzez Early Music Network, szybko osiągnął pozycję jednej z najważniejszych grup wykonujących muzykę średniowiecza i renesansu. Tworzą go doświadczeni śpiewacy, uznani specjaliści w wykonawstwie muzyki dawnej. W swej bogatej dyskografii zespół ma m.in. nagrania wyróżnione przez „Gramophone” jako płyty roku w kategorii muzyka dawna (kolekcję muzyki Johna Dunstable’a, 1996 i The Call of the Phoenix, 2003), oraz szeregiem innych nagród. Obecnie grupa rejestruje dla Hyperionu serię polifonii Guillaume’a de Machaut; pierwsza płyta, Le Voir Dit', została uznana przez krytyków „New York Timesa” za ich ulubioną płytę muzyki klasycznej w 2013 roku.

Grupa powstała w 2008 roku, gdy kilkoro śpiewaków doświadczonych w repertuarze madrygałowym postanowiło rozpocząć działalność na własną rękę, bez dyrygenta. Samodzielny debiut dyskograficzny zespołu miał miejsce w 2011 roku (antologia madrygałów do tekstów z Orlando furioso Ariosta, wyd. Arcana). W 2013 roku ansambl rozpoczął współpracę z wydawnictwem Glossa, publikując madrygały i responsoria Gesualda, Marenzia, Monteverdiego i in., oraz zdobywając za kolejne nagrania szereg najważniejszych międzynarodowych nagród fonograficznych. Kompania występuje na najważniejszych festiwalach, m.in. MiTo, Unione Musicale w Turynie, Schwetzinger SWR Festspiele, RheinVokal, a także w prestiżowych salach koncertowych, jak Filharmonia Kolońska, Victoria Hall w Genewie, Musée d’Orsay w Paryżu, Sala Accademica del Pontificio Istituto di Musica Sacra w Rzymie czy Wigmore Hall w Londynie.

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych klawesynistów młodego pokolenia (Paszport „Polityki”, 2015), grający na różnych typach historycznych instrumentów klawiszowych. Regularnie współpracuje z czołówką międzynarodowych i polskich zespołów instrumentów dawnych, w tym z Brecon Baroque Rachel Podger, Arte dei Suonatori, {oh!} Orkiestrą Historyczną, Bassociation i Scroll Ensemble, biorąc udział w realizowanych przez nie nagraniach (wytwórnie BIS, Channel Classics, Accent, Alpha, Decca, Linn Records, DUX oraz stacje radiowe i telewizyjne w całej Europie). W 2015 roku jako solista zarejestrował podwójny album z późnobarokowymi koncertami klawesynowymi Müthela, nagrodzony Diapason d'Or, a rok później – wspólnie z Rachel Podger Sonaty różańcowe Bibera, które otrzymały Gramophone Award.

Skrzypaczka, koncertmistrzyni i członkini wielu międzynarodowych zespołów muzyki dawnej, od 2012 roku także lider i dyrektor artystyczny {oh!} Orkiestry Historycznej, która szybko wzbudziła zaufanie i poparcie największych polskich instytucji muzycznych oraz międzynarodowych festiwali. Zapraszana jest również jako koncertmistrz do innych grup, m.in. Le Parlement de Musique czy Capella Cracoviensis. Jako kameralistka współpracuje z kolońską formacją NeoBarock, paryską orkiestrą Le Cercle de l’Harmonie oraz Le Concert de la Loge, monachijską Hofkapelle München, poznańską Arte dei Suonatori. Wśród muzyków, z którymi artystyczne spotkania stanowią dla niej źródło nieustającej inspiracji, wymienić można Rachel Podger, Giuliano Carmignolę, Andrew Parrotta, Juliena Chauvin, Andreasa Staiera, Hidemi Suzukiego, Bartholda Kuijkena, Dana Laurina i René Jacobsa.

Klawikordzistka i organistka, a także teoretyk muzyki. Absolwentka Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie i Conservatorium van Amsterdam oraz uczestniczka kursów mistrzowskich z zakresu gry i improwizacji organowej. Występuje z koncertami na festiwalach muzycznych w Polsce i za granicą jako solistka oraz realizatorka partii basso continuo. Szczególną uwagę poświęca muzyce dawnej i muzyce doby romantyzmu. Praktykę koncertową łączy z działalnością w dziedzinie teorii muzyki. W 2006 roku nakładem wydawnictwa Acte Préalable ukazał się jej debiutancki trzypłytowy album z rejestracją utworów zebranych z kancjonału S.S. Klarysek w Starym Sączu z 1768 roku. Erdman uczy gry na klawikordzie w Akademii Muzycznej w Krakowie, a także wykłada na Letnich Kursach Metodycznych Muzyki Dawnej w Warszawie.

Szwajcarska flecistka i klawesynistka. Absolwentka Akademii Muzycznej w Lucernie oraz Schola Cantorum Basiliensis, gdzie kształciła się pod kierunkiem Pierre’a Hamona i Kathrin Bopp. Nagrywa i występuję na Bliskim Wschodzie, USA oraz na europejskich festiwalach muzyki dawnej w Antwerpii, Utrechcie, Brugii, Ratyzbonie i Bazylei. Współpracowała z takimi zespołami jak Hespèrion XXI, Coro della Radio Svizzera Italiana, Jerusalem Baroque Orchestra, Arte dei Suonatori. Razem z Michałem Gondko założyła i prowadzi zespół La Morra specjalizujący się wykonawstwie muzyki późnego średniowiecza i wczesnego renesansu. Marti jest także aktywna na gruncie badawczym i naukowym. Wykłada grę na flecie oraz wczesnych instrumentach klawiszowych w Schola Cantorum Basiliensis. Prowadziła także kursy interpretacji m.in. w Hadze i Tel Awiwie.

Lutnista, urodzony w Warszawie w 1976 r., związany ze Schola Cantorum Basiliensis, gdzie studiował u Hopkinsona Smitha. Koncertował w większości krajów europejskich, w Stanach Zjednoczonych, Chinach i na Bliskim Wschodzie, występując zarówno jako solista, jak i członek zespołów, dzieląc scenę z takimi muzykami, jak Jordi Savall, Emma Kirkby, Martin Gester. Jego działalność łączy się jednak przede wszystkim z grupą La Morra, założoną w 2000 r., którą kieruje wraz z żoną, Coriną Marti. Koncerty i nagrania zespołu wzbudzają entuzjazm krytyki i publiczności. Potwierdzeniem tego gorącego odbioru są nagrody płytowe, m.in. „Diapason d'Or”, „Jahrespreis der deutschen Schallplattenkritik”, „Noah Greenberg Award” i „Fryderyk”.

Absolwentka gdańskiej Akademii Muzycznej oraz Niderlandzkiej Szkoły Carillonowej w Amersfoort. Stypendystka Miasta Gdańska (Stypendium Prezydenta, Stypendium Kulturalne) i rządu niderlandzkiego (Stypendium Huygensa). Naukę gry na carillonie zaczęła w 2000 roku podczas kursów u Gerta Oldenbeuvinga organizowanych przez Muzeum Historyczne Miasta Gdańska. Od 2001 roku pełni funkcję miejskiej carillonistki. W 2005 roku uczestniczyła w kursach mistrzowskich w Belgii prowadzonych przez Geerta D’hollandera. Jest laureatką międzynarodowych konkursów gry na carillonie. Aktywnie koncertuje w Polsce i na świecie, m.in. na Litwie, we Francji, Belgii, Holandii, Stanach Zjednoczonych, Irlandii. Obecnie jest adiunktem Akademii Muzycznej w Gdańsku.

Klawesynistka i pedagog, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Absolwentka warszawskiej Akademii Muzycznej oraz Conservatoire National de Region de Rueil-Malmaison. Laureatka konkursów klawesynowych zarówno w Polsce jak i za granicą. Przez 20 lat była członkiem zespołu muzyki dawnej Il Tempo, specjalizującego się w muzyce instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej od wczesnego baroku do klasycyzmu, z którym uczestniczyła w licznych koncertach i prestiżowych festiwalach muzyki dawnej, m.in. w Brugii, Brukseli, Utrechcie, Moskwie, Nowym Jorku, Nowym Brunszwiku, Rzymie i Berlinie. Od 1991 roku związana jest z Warszawską Operą Kameralną, zarówno jako klawesynistka-kameralistka, jak i dyrygent. Prowadziła dzieła Bacha, Purcella, Handla oraz realizowała basso continuo. Jej zainteresowanie polską muzyką dawną przejawia się w dorobku płytowym i koncertowym repertuaru Marcina Mielczewskiego, Damiana Stachowicza, Marcina Żebrowskiego, Antoniego Milwida. Od lutego 2015 roku pełni funkcję Kierownika Artystycznego Opery/Barok. Jest także współtwórcą Festiwalu Oper Barokowych „Dramma Per Musica”.

Rocznik 1975. Skrzypek, absolwent warszawskiej Akademii Muzycznej, zdobywca wyróżnień na konkursach zarówno w grze solo, jak i kameralnej. Zainteresowania wykonawstwem historycznym doskonalił w ramach mistrzowskich kursów prowadzonych przez Simona Standage’a i Antona Stecka. Współpracuje z zespołami specjalizującymi się w stylowym wykonawstwie muzyki dawnej. Od 2007 roku pełni też funkcję koncertmistrza w zespole instrumentów dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie występuje także jako solista. Na instrumentach z epoki wykonuje repertuar obejmujący okres od wczesnego baroku do wczesnego romantyzmu, zwłaszcza przykładający szczególną wagę do pierwiastka wirtuozowskiego. Jest założycielem Ensemble Hyacinthus, który zadebiutował na Festiwalu Noworocznym w Gstaad (2009).

Zespół wokalny istniejący od 1978 roku, prowadzony przez Jana Łukaszewskiego. Składa się z 24 zawodowych śpiewaków i daje rocznie około 80–100 koncertów, przygotowując ponad 50 programów. Repertuar chóru sięga od muzyki a cappella po duże formy oratoryjne, operowe i symfoniczne, od muzyki średniowiecznej do współczesnej, której zespół jest szczególnie cenionym wykonawcą (ma na swoim koncie ponad 550 prawykonań). Najwyższe kwalifikacje techniczne i jakość brzmienia od lat pozwalają jej współpracować z najlepszymi światowymi orkiestrami (m.in. Academy of Ancient Music, Concilium Musicum Wien, Sinfonia Varsovia, NOSPR) oraz ze znakomitymi dyrygentami chóralnymi, m.in. Eric Ericsonem, Uwe Gronostayem, Frieder Berniusem i Stephen Laytonem.

Szwedzka śpiewaczka, mezzosopran koloraturowy. Studia w Sztokholmie u Kerstin Meyer i Erika Sædéna ukończyła w 1994 roku, następnie kształciła się u Joy Mammen w Londynie. Regularnie występuje w najważniejszych teatrach operowych świata, od mediolańskiej La Scali i Teatro Real w Madrycie, przez Semperoper w Dreźnie, Komische Oper w Berlinie i Opernhaus w Zurychu, do Bayerische Staatsoper w Monachium i Opery Paryskiej. Wykonuje również repertuar koncertowy, na najważniejszych estradach Europy i Ameryki Północnej. Współpracuje z najznakomitszymi dyrygentami, nie tylko z kręgu muzyki dawnej, m.in. z Fabiem Biondim, Williamem Christiem, Giovannim Antoninim, Johnem Eliotem Gardinerem, Philippe Herreweghe, Paulem McCreeshem, Marcem Minkowskim, Christophem Roussetem, i in., wcześniej natomiast także z Nikolausem Harnoncourtem, Fransem Brüggenem i Alanem Curtisem.

Specjalizująca się w repertuarze barokowym mezzosopranistka, współpracuje z takimi zespołami, jak Balthasar Neumann Ensemble, I Barocchisti, Accademia Bizantina, Collegium 1704, Venice Baroque Orchestra, Il Complesso Barocco, Les Siècles, Les Arts Florissants, Le Concert des Nations, Ensemble Matheus, Les Musiciens du Louvre Grenoble, Le Concert d'Astrée, Les Ambassadeurs, Les Talens Lyriques, występując na najważniejszych scenach operowych i festiwalach Europy. Regularnie też prezentuje się jako koncertująca solistka, goszcząc m.in. na Festival de Beaune, gdzie po występach w Rinaldo i Alessandro Handla, Semiramidzie Porpory, Juditha triumphans, Orlando furioso i L'incoronazione di Dario Vivaldiego otrzymała znakomite recnzje. Blisko związana jest także z Operą w Zurychu, śpiewa tam partie Medora w Orlando i Damiry w La verità in cimento Vivaldiego oraz Ottona w L’Incoronazione di Poppea Monteverdiego.

Włoska sopranistka. Jej gruntowne wykształcenie (Conservatorio di Milano, Conservatorio Frescobaldi Ferrara, studia u Luciano Pavarottiego, Soni Priny, Fernando Opy, Viviki Genaux) oraz starannie wypracowany warsztat koncertowy i operowy, zaowocowały współpracą z orkiestrami i zespołami wykonawstwa historycznego jak Ensemble Baroque de Limoges, La Venexiana, Il Complesso Barrocco, Les Talens Lyriques, L’Arte del Mondo, Le Musiche Nove. Zainteresowana teatrem barkowym angażowana jest do wznowień oper zapomnianych w dzisiejszych czasach, wspominając choćby Artemisę czy Veremondę Cavallego. Wykonując główne role dzieł operowych Mozarta, Handla, Monteverdiego, Verdiego gości na prestiżowych europejskich festiwalach (Innsbrucker Festwoche der Altem Musik, Handel Festival Halle), najważniejszych salach Europy i na Bliskim Wschodzie. Nagrywała dla Deutsche Harmonia Mundi, Berlin Classics, Fra Bernardo oraz Pan Classics.

Florentczyk. Po wielu latach gry na skrzypcach rozpoczął naukę śpiewu w Conservatorio Luigi Cherubini. Debiutował wcześnie jako solista przy wykonaniu Te Deum Charpentiera w 2001 roku. Wcielał się w główne postacie największych dzieł Mozarta, Rossiniego, Belliniego, Lehara wystawianych m.in. w Teatro La Fenice, Królewskim Teatrze Operowym w Maskacie, Teatro Real de Madrid, Teatro Colón w Buenos Aires, L’Opéra des Nations w Genewie, Opéra Royal de Wallonie w Liège i Theater an der Wien. Współpracował z Riccardo Mutim, Alanem Curtisem, Fabiem Biondim, Ottavio Dantone, a ostatnio także z René Jacobsem, Marcem Minkowskim oraz Emmanuelle Haïm. Uczestniczył w nagraniach oper Handla, Monteverdiego, Caldary, Moneta, Cestiego, Mercadantego, Morlacchiego, Hassego m.in. dla Deutsche Grammophon, EMI/Virgin, Glossa, Naxos.

Urodzony w Asolo, zadebiutował w 2006 roku jako Don Alfonso w Così fan tutte Mozarta. W tym samym roku zwyciężył w Międzynarodowym Konkursie Operowym Giuseppa Di Stefano w Trapani. Od tego czasu występuje w najważniejszych europejskich teatrach operowych i salach koncertowych wykonując twórczość od wczesnego baroku po romantyzm. Interpretował role operowe dzieł Cavallego, Caldary, Rossiniego, Donizettiego, Vivaldiego, Mozarta, Charpentiera, Belliniego, Pucciniego, Verdiego, Bizeta. Także jego repertuar koncertowy obejmuje najważniejsze dzieła Beethovena (IX Symfonia), Mozarta (Requiem d-moll), Rossiniego (Petite messe solennelle, Stabat Mater). Śpiewał m.in. pod batutą Lorina Maazela, Marca Minkowskiego, René Jacobsa, Andrei Marcona, Fabia Biondiego, Ivora Boltona, Gabriela Ferro, Gianluigiego Gelmettiego, Riccarda Frizzy czy Michela Mariottiego.